شعرعارفانه عاشقانه - سروده جهان میهن
کو نگارم که آید به برم
تاببیندکه چه آمدبه سرم
عاشقم،عشق مرازنده کند
روزگاری که درآن دربه درم
همدم خلوت این دل شود
لحظه ای درشب تار،اوقمرم
گیسوانش ببوسم مست شوم
بی خوداز خوداشک رودازبصرم
یارب این وصل رسان بردل من
تشنه گرمی دست سحرم
منم آن مرغ غزلخوان عشق
گرچه سوخت ازغم عشق بال وپرم
سروده جهان میهن
---------------------

